Een hele goedemiddag.
Vandaag deel ik graag een van mijn mooiste levenservaringen met je. Over hoe een diamant tevoorschijn kon komen vanuit een vette crisis. Het is een kort verhaal over een zeer pittige tijd die ik met mijn dochter heb beleefd en om haar te beschermen noem ik geen details. Eerlijk gezegd geloof ik dat iedereen, in elke relatie, baat kan hebben bij onze ervaring en daarom deel ik ‘m.
Mijn ontspoorde tiener
Ik durf met zekerheid te zeggen dat de situatie niet veel erger kan zijn dan in het geval van mijn ex, mijn dochter en ik. Geloof me maar op mijn woord, we hebben jarenlang de ergste dingen meegemaakt en niets of niemand kon ons (echt) helpen. Toch kan ik je nu al zeggen dat het helemaal goed is gekomen en hopelijk kan onze ervaring jou helpen.
Volledig ten einde raad kregen we op een gegeven moment een nieuwe begeleidster van Jeugdzorg. Deze jongedame, vijfentwintig jaar oud pas, kwam polshoogte nemen bij mij thuis.
“Ik wil eerst met uw dochter spreken,” zei ze kordaat, “graag in de huiskamer.”
Zo gezegd, zo gedaan en ongeveer een uur later wilde ze mij spreken in de slaapkamer van mijn dochter.
“Wat een mooie ruimte heeft u dochter hier,” zei ze, “er hangt een fijne energie. Daar wil ik u een compliment voor geven.”
“Dank u.”
“Kunt u me vertellen waarom u dochter ’s nachts op straat rondhangt met mensen die gevaarlijk voor haar zijn, terwijl ze hier zo’n mooie ruimte heeft?”
“Tja,” antwoordde ik, “dat frustreert me enorm. Het maakt me niet uit waar ik naartoe moet rijden maar ik zou haar overal ophalen. Op elk tijdstip.”
“Ja dat begrijp ik,” zei ze terwijl ze me recht aankeek, “dat weet u dochter ook. U dochter weet dat u alles voor haar zou doen.”
“Hmm,” knikte ik, “dat is fijn om te horen.”
Vervolgens stelde de dame me nog zo’n gewetensvraag waar ik op antwoordde; “Daar word ik vaak boos om, ik heb werkelijk geen idee waarom ze dat doet.”
Nog steeds keek ze me recht aan, ze had iets van een ‘fighterspirit’ in haar blik. Ze deed zelfs een klein stapje naar voren en ze vroeg, “weet u waarom u het niet weet, meneer?”
“Nou?”
“Omdat u helemaal niks weet. U heeft werkelijk geen idee wat zich in het hart van uw dochter afspeelt. Wat u voor haar doet, dat noem ik materialistische hulp. U begrijpt niks van de emotionele hulp die uw dochter nodig heeft. U weet totaal niet wie ze werkelijk is.”
BAMMmmmmmm. Zo klonk de figuurlijke klap in mijn gezicht die deze vrouw mij op dat moment gaf. En … ze had 100% gelijk. Het ‘ik heb schijt aan jou’ gedrag van mijn dochter was in zekere zin de spiegel van mijn eigen gedrag.
Ik ben vervolgens de huiskamer ingelopen en ik heb mijn excuses aangeboden aan mijn dochter. Ik heb haar verteld dat het me spijt dat ik er niet voor haar ben geweest. Dat ik nooit heb geweten wat zich werkelijk in haar afspeelde.
Vanaf die dag heb ik mijn dochter de belangrijkste afspraak in mijn agenda gemaakt. Destijds had ik een eigen bedrijf maar ik blokte elke dinsdagmiddag zodat we samen konden gaan lunchen. Daarnaast zochten we iedere week een nieuwe lunchroom uit zodat het in de dagen ervoor al een ‘avontuur’ was. Jazeker had mijn dochter in het begin een beetje weerstand tegen dit plan maar al snel klonk iedere zondag; “Pap, waar zullen we deze keer heengaan?”
Ook haar moeder, mijn ex, ging zo vaak mee als ze kon en het ‘gedrag waar we in de afgelopen jaren zo bang van waren geworden’ is nooit meer teruggekeerd. Werkelijk een 180 graden ommezwaai.
Als ik er niet zelf bij was geweest, had ik het niet geloofd.
Voor mij is dit een van mijn mooiste levenservaringen wat oprechte aandacht, liefde, kan doen.
“All you need is love,” zongen the Beatles al. Werkelijk, liefde is het medicijn voor alle ‘kwalen’.
Een vraagje nog om af te sluiten; “Van wie kwam die ‘klap in mijn gezicht’ werkelijk?”
Ik wens je een mooie dag met veel oprechte aandacht
XXX
Tom
Geef commentaar