De magische reis

Het is eindelijk zover.

Het is zaterdag 9 september 2023. Silly en ik staan op het punt om naar zuid Spanje te vertrekken met Ewa = mijn auto die ik voor deze reis heb aangeschaft en naar een oud collega heb vernoemd. Tijdens het inladen van Ewa, tippelt Silly constant achter me aan. Er is geen moment dat hij me uit het oog verliest. Sowieso hangt hij veel aan me en ik denk er geregeld aan om nog een hond te nemen. Dan heeft Silly altijd een maatje om mee te spelen en ben ik verlost van zijn ‘Tom achterna-getippel’ wat ik behoorlijk irritant kan vinden.

Voor nu is het enkel Silly, Ewa en ik die gaan rondzwerven in Andalusie, gekoppeld aan het doel om mijn tweede boek af te ronden; ‘Geliefd – De knipoog van God’. Dit boek is een vervolg op; ‘Geliefd – De wonderbaarlijke route naar inzicht’. Daarnaast ga ik ervan uit dat deze reis zelf, het derde deel van ‘Geliefd’ zal opleveren. Dus, laat de avonturen maar komen.

Wat betreft avonturen moet ik in eerste instantie vooral niet vergeten om mijn vader op twintig september van vliegveld Malaga af te halen. Hij heeft een huis gehuurd aan de kust tijdens de periode dat ik in de buurt ben. Lang geleden wilden pa en ma al een huis in Spanje kopen maar dat is er nooit van gekomen. Nu, zonder ma, op drieëntachtig jarige leeftijd wil pa Spanje alsnog een kans geven.

Ik heb dus ruimschoots de tijd om in Malaga te geraken en ik kijk uit naar ‘rustig aan doen’. Geen haast. Geen tijdsschema. Geen moeten. Nederland en België wil ik wel snel doorsteken om vervolgens in Frankrijk te genieten van de Route National. Met tachtig kilometer per uur kleine dorpjes en mooie landschappen doorkruizen, zo zie ik het voor me.

Helaas rij ik al veel eerder dan Frankrijk in een rustig tempo. Nog ruimschoots in Nederland zelfs. Kilometers lang ‘kop aan kont’ in de felle zon. Zo had ik het absoluut niet voor me gezien en toch laat deze situatie me enigszins gniffelen (een heel klein beetje enigszins dan wel) omdat ik Ewa heb genomen zonder enige make up , puur natuur, geen poeha.

“Een auto zonder airco?” vroeg mijn vader toen ik met Ewa aankwam. “Ik heb liever de ramen open, “ antwoordde ik, “laat mij die ramen maar zelf omhoog en omlaag draaien. Kan het ook niet kapot gaan.” Goed, in dit soort omstandigheden is er dus toch wat te zeggen voor airconditioning. Gelukkig heb ik in Zuid Spanje geen last van de zon … van file, hoop ik.

Belgie levert helaas hetzelfde beeld als nederland op, mijn linkerarm is ondertussen aardig bijgebruind, en net over de Franse grens besluit ik een plek te zoeken om te overnachten. Ik durf ik het niet aan om in het ‘wild’ te staan. Ik weet namelijk dat ik een kleine handicap heb; Silly. Hij is ontzettend waaks en als hij in de nacht ook maar iets ‘spot’, begint hij imposant te grommen. Daarnaast ook te blaffen als dat ‘iets’ te dichtbij komt.

“Silly, het is niks, rustig maar.” Zo begin ik.

“Sillyyyy, stttt. Kalm maar,” volgt daarop.

“SILLYYY, HOU JE KOP,” en ik ga rechtop zitten. Bijna neus tegen neus.

 “SILLY ALS JE NU JE KOP NIET HOUDT, GOOI IK JE IN HET WATER.” Water is zijn grootste angst, maar zelfs dat helpt amper.  

Eén voordeel; Niemand zal s’ nachts in de buurt van Ewa kunnen komen zonder dat ik word gewaarschuwd.

P.S. Ik had dit blog ook ‘Volg mijn hart’ kunnen noemen, of ‘Op pad naar Zelfliefde’, had ook gekund. Ik ben dol op de magische toevalligheden die Carl Jung de naam ‘synchroniciteiten’ heeft gegeven. Ikzelf gebruik graag de term ‘een knipoog van God’. (De magie van) God heeft de laatste jaren mijn interesse enorm te pakken en daarvoor uitkomen hoort in mijn geval bij ‘het pad naar zelfliefde’. Ik wil volledig mijn waarheid leven. Dat wat zich binnenin me afspeelt hetzelfde is als wat ik naar buiten toe laat zien. Ik wil mezelf niet meer kleiner maken en de angst voor afwijzing aan het roer van mijn leven laten staan. Zelf(liefde) aan het stuur … van Ewa.