Na de pauze heb ik mijn positie weer ingenomen. Daar waar de lopende band de planten eraf wil smijten, ware het niet dat ik ze opvang. Het kan flink warm zijn in dit gedeelte van het bedrijf en soms kijk ik met een smachtende blik naar buiten. Naar het verleidelijk ogend groene gras dat lijkt te roepen; “Kom hier lekker liggen.” Naar het water waar ik absoluut nooit in zou springen maar dat nu toch met al haar kracht aan me lijkt te trekken. Het is de vrijheid die roept en precies als ik dat besef staat hij daar … een stoere gans. Waar komt die eigenlijk vandaan? Ik heb hem zojuist niet gezien.
Omdat mijn aandacht gewenst is bij de Aspidistra’s die in hoog tempo voorbij komen, laat ik de gans voor wat hij is en wanneer ik weer naar buiten kijk, heeft hij plaats gemaakt voor … twee konijnen. Twee konijnen die pontificaal zitten waar ze zitten. Ik heb ze niet zien komen en gezien hun uitstraling zal ik ze ook niet zien gaan. Ze zitten er ‘onkonijnachtig’ relaxed bij en ik voel aan mijn water dat ze me iets willen vertellen. Straks thuis zal ik de spirituele betekenis van het konijn opzoeken. Een gedeelte van me wil nu een plaspauze inlassen en op de wc even Googelen maar een ander gedeelte vindt dat niet gepast .. en ik geef mezelf een schouderklopje voor het feit dat ik het tweede gedeelte altijd laat winnen. Nou, bijna altijd. Meestal. Soms. Nooit. Kom snel naar de wc.
Nee geintje, thuis ff checken.
Het is twintig minuten over vijf als ik thuiskom en ik loop direct door naar de zolder. Ik heb daar wat fitnessapparatuur staan en om mijn werkdag af te sluiten, ga ik eerst vijfentwintig minuten sporten. Ik wissel conditie – en krachtoefeningen met elkaar af en aan het eind van mijn sessie kletteren de zweetdruppels op de grond. Vervolgens neem ik plaats op mijn meditatiekussen (dat bovenop een stoel ligt overigens) en dan focus ik me dertig minuten op mijn ademhaling. Om alles af te sluiten stap ik onder de koude douche en pas dan ben ik klaar om te gaan ‘bikken’.
Vanaf de eerste hap die ik in mijn mond stop, zit mijn hond me van een afstandje in de gaten te houden omdat hij weet dat we zo naar buiten gaan. Of misschien wil hij gewoon hebben wat ik heb? Het zal beiden zijn waarschijnlijk maar dan heeft hij pech want aan tafel wordt niks met hem gedeeld. Ik wil niet zo’n ‘bedelhond’. Zoals altijd doet hij een klein beetje moeilijk wanneer ik hem zijn riem om wil doen, wat ook wel logisch is want ik zou ook niet zo’n klote ding om willen, maar twee minuten later zitten we toch samen in de auto. Hoewel aan het eind van de straat een mooi en omheind honden-uitlaatveld is, zoeken wij samen liever de natuur op. Of in ieder geval ik want ik hou er niet zo van om met al die hond eigenaren opeengepakt te staan. Maar ook Silly, mijn hond, lijkt zich in de weilanden prima te vermaken … rennend achter van alles aan, zonder riem.
Valt het je op dat ik ondertussen wat vergeten ben? Dat gebeurt me overigens wel vaker als ik me voorneem om op een later moment ergens op terug te komen. Ik heb niet meer aan de ‘ontmoeting’ met het konijn gedacht. Gelukkig het konijn wel aan mij en hij gunt me een tweede kans … hoewel we nu op een compleet andere locatie zitten. Met gevaar voor eigen leven komt plotseling zo’n mooi pluizenbolletje recht op ons af gejogd. Ik ben oprecht verbaasd want dit heb ik nog nooit een prooidier zien doen. Zelfs Silly is door het wonderbaarlijke gedrag van het diertje van slag. Normaal gesproken zou hij allang zijn injectie turbomotor aan hebben gezet om dat beest te grijpen maar deze rent niet weg. Sterker, hij huppelt parmantig op ons af.
Op zo’n vijftien meter afstand gaat het konijn zitten. Silly gaat zitten. Ik blijf stilstaan. Een impasse. Een status quo. “Nou niet meer vergeten, Tom,” roept hij, “this is as crazy as you can get. Ik ga niet nog opvallender gedrag vertonen.”
Dan schiet Silly uit de startblokken en het konijn suist de bosjes in. Het kenmerkend schelle ‘ik zit achter een konijn aan’ geblaf van mijn hond hoor ik steeds verder bij me vandaan verstillen. Het laait weer op, verstilt weer en dan het is tijd voor mij om een paar keer op strenge toon te schreeuwen: “Silly kom!” Gelukkig komt hij dan (bijna) altijd, schijnbaar uiterst in zijn sas, als een raket voorbij suizen om vijftien meter voor me in een kwispelende dribbelpas over te gaan. Op die plak voelt hij zich fijn, een stukje voor me uit, constant snuffelend en snuivend en geregeld over zijn schouder kijkend wat z’n baasje doet.
Het konijn (met dank aan www.uitjebewust.nl)
Een (opvallende) ontmoeting met een konijn vertelt je; om in eerste instantie terug te keren naar de natuur en uiterst goed voor je eigen natuur en de gehele natuur – moeder aarde – te zorgen. In mijn geval resoneert een andere uitdaging meer: Angsten overwinnen
Bang konijn
Het kan zijn dat je terughoudend bent in het uitdragen van jouw ZIJN en missie. Dat is ook heel spannend en soms zelfs beangstigend, want niemand weet wat het je zal brengen. Eigenlijk is dat ook niet belangrijk. Wat ertoe doet is dat het tot nu toe gelukt is om jou als een bang konijn in een hoekje te laten zitten. Lief mens, het is echt time for change! Hup, uit dat hoekje, hoe bibberend dat ook gebeurt.
Weet je dat een konijn altijd een vluchtroute heeft in zijn hol? Dat er altijd een achterdeurtje openstaat? Dat is voor het konijn heel handig, maar het houdt jou waarschijnlijk tegen om ECHT te gaan voor wat je wilt doen in dit leven. Achter het achterdeurtje zit namelijk het vertrouwde, het gangbare, het zoals iedereen willen zijn, het “ja, maar ik heb geld nodig”, enzovoort. Als je die deur nou eens dicht deed, tja, dan sta je ineens er wellicht helemaal alleen en volledig eenzaam voor.
Dat is natuurlijk helemaal niet zo, maar wij zijn zo geprogrammeerd geraakt dat het wel zo lijkt te voelen. Toch beginnen avonturen met een stap naar voren en niet met een stap terug. En weet je wat nou zo fijn is? Mocht je er toch helemaal vanaf willen zien, de 3D-wereld is niet zomaar verdwenen. Dus je kunt altijd jouw achterdeurtje weer openmaken, ook al is dat helemaal niet de bedoeling voor jou in dit leven. Maar je hebt altijd de vrije keus waar je gehoor aan wenst te geven.
Dus lief mens, als het konijn op jouw pad komt, is het zaak dat je je leven onder de loep neemt en vooruitgang gaat boeken. Als je het in eerste instantie niet goed voor jeZELF durft, doe het dan voor het grotere geheel en help Moeder Aarde. Op die manier help je namelijk indirect ook jouw ZELF en kan jouw vertrouwen groeien, zodat je ook voor jouw ZELF uiteindelijk die stappen kunt zetten die jou op het juiste spoor zetten van jouw levensmissie.
Wat mijn eigen missie betreft, had ik in een eerder stadium al besloten dat ik tot en met 31 augustus (2023) zou werken om vervolgens weer op reis te gaan en mijn tweede boek ‘Geliefd – De knipoog van God’ af te schrijven. Gezien de ontmoeting met het konijn voel ik dat het tijd is om de ‘deur der ontsnapping’ dicht te gooien en niet meer terug te keren naar het nest waar ik nu leef. Me niet meer vast te houden aan veiligheid en het vangnet door te knippen. Ik heb maar weinig geld en ik weet niet wat deze (over)moedige stap me gaat brengen. Wat ik wel weet is dat ik met mijn ‘personal trainer-fysiotherapie-spirituele inslag’ skills goed met mensen kan werken. Daarnaast heb ik een passie voor / grote interesse in God en hou ik van het beschrijven van mijn ervaringen waar vast ook meerdere mensen van kunnen genieten.
Dus bibberend zeg ik; “Let’s go for it!”
Bedankt konijn (God)
Geef commentaar