Op een mooie zomerdag fietste ik vroeg in de ochtend naar mijn werk. De zonnestralen voelden prettig aan op mijn blote armen en omdat ik ruim op tijd was, besloot ik de iets langere maar erg mooie route door de duinen te nemen. Ik genoot van de omgevingsgeluiden, zoals het ruisen van de zee en het gekwetter van de meeuwen. Konijnen, die zich op het fietspad aan het opwarmen waren, schoten massaal weg toen ik te dichtbij kwam en zelfs een enkele vos stak rustig de weg over.
Plots kwam het idee bij me op om twee van mijn favoriete bezigheden, meditatie en lichaamsbeweging, te combineren. Ik nam de beslissing om eens in de vier pedaalomwentelingen in te ademen en eens in de acht pedaalomwentelingen uit te ademen. Elke keer dat mijn gedachten afdwaalden, bracht ik mijn focus terug naar de routine die ik met mezelf had afgesproken.
Ik moet hooguit vijf minuten gefietst hebben toen zich een steile helling aandiende. De eerste meters waren nog te doen, maar halverwege de helling begonnen mijn longen te schreeuwen om meer zuurstof. Ze zeiden dat ik mijn ritme moest veranderen of minstens twee keer zo snel moest ademen. Anders van de fiets afstappen maar één inademing per vier omwentelingen en één uitademing per acht omwentelingen was geen optie meer.
Iets in mij besloot niet toe te geven aan het verzoek van mijn longen. Mijn focus ging voor 100 procent naar de afgesproken routine, en mijn hele wezen zorgde ervoor dat de ademhalingen en rotaties precies overeenkwamen. Geen enkele gedachte was met iets anders bezig, ik kwam in een ‘zone’ terecht.
En toen ik boven op de heuvel stond, gebeurde het… mijn perceptie veranderde volledig. Alles wat voorheen ‘buiten’ mij was, was nu ‘binnen’ mij. De fiets, de konijnen, de zee, alles was een deel van mij. Ik was zo groot als het universum. Ik was het universum. Ik was alles. Het gevoel dat ik kreeg was onbeschrijfelijk… maar ik zal het proberen… Een en al licht en liefde, als een xtc-pil maal duizend.
En toen besefte ik… Ik ben God. Dat is de reden waarom God zoveel van ons houdt, omdat we allemaal God zijn.
Achter alle ‘maskers’ die de schepping heeft voortgebracht, schuilt die ene Goddelijke intelligentie. Ook achter jou, achter mij, achter de meeuw… noem maar op.
Je bent nooit alleen, God laat je nooit in de steek!
Wat ikzelf echt super tof vind, is dat God ook al die ‘maskers’ inzet om rechtstreeks met ons te communiceren. Opletten geblazen en het leven wordt magisch.
Tot een andere keer
Bedankt
Geef commentaar